Feeds:
Berichten
Reacties

Ik wil je even vertellen dat
paars mijn tweede favoriete kleur is

Het is immers het nieuwe
groen als het over jouw huid danst.

PS. Zelfs wanneer een kwart van je
wonderschone gezicht is bedekt,

ben je het mooist van iedereen.

(Heb je nog een beetje plakband
van je rugzak over voor mijn har    t              ?                              )

Liefs, Cheyenne

misère

Elke nacht als ik bibberend in mijn bed danste
(van angst en van de kou – mijn hart
was omgeven door een laag ijs),
dacht ik aan jou

en dat maakte het niet beter.

Je stem was de donder in mijn wereld
en jouw adem verwoestte alles
van mijn lichaam, hart en gevoelens
zoals een wilde orkaan.

En elke nacht als ik dansend sliep,
negeerde ik het harde geluid
dat op je stem leek.

“Shht – het is de wind, Cheyenne,
gewoon de wind.”

Maar je was nog steeds in mijn dromen
en in mijn bevroren hart

 – laten we dansen tot de zon opkomt, lief
en de warmte ontdooit alles wat
we willen hebben en niet zullen krijgen.

(Liefde is leeg als het een droom is.)

will you save me? and kiss all my fears, tears, dreams, hopes, good luck and wishes away?

(pssht, there’s a monster in my heart – and under my bed. and i am afraid

– afraid that i might lose myself in my loud/messy head)

the only future i see, is in your eyes.

Omhoogzwevend aan het touwtje van een ballon,

laat ik deze breekbare wereld achter.

Al is het touwtje net zo breekbaar als de wereld.

 

it was summer when we met. you were standing right in front of me; alone. and i saw you looking at the ground, counting the stars that didn’t reflect in them and i thought:

‘he is everything i want to be’. and you were, at that moment.

 

it was summer when our love blossomed into a star that didn’t exist (only in our minds – our tragic, romantic minds).

 

 

it was fall when we did everything to keep us together. when i looked into your eyes, i saw nothing. you changed in the person i was and didn’t want to be.

you lost yourself.

I lost you.

it was fall when our love fell on the ground.

 

 

it was winter when we separated. our love was freezing and i didn’t see you anymore. i cried frozen tears, but it didn’t change you. i tried to reach out for you. i tried everything.

except loving you.

 

i wanted to give you the best of me, but you asked for more.

 

it was winter when i missed you for the first time.

 

 

it was spring when i got your note:

 

‘dear cheyenne,

i can’t see the stars anymore. they left me to be with you.

i can’t feel anything and i feel too much –

love me/hold me/kiss me/remember me.

love, ‘i miss you(r lips)’

 

it was spring when i made paper airplanes from the letters and threw them out of my window (and my heart)

 

it was summer.

and i was everything i wanted to be.

(the stars were beautiful, and they reminded me of me and you).

you taught me what love was. you taught me everything i didn’t know (and still don’t know).

am i allowed to forget you?

 

 

and i don’t want to wake up from you, because you are the nicest dream i’ve ever had. and sleep is not the same without you (will you please explain to me what sleep exactly is?) – can i sleep in your fairytale arms?

Al onze spullen lagen op elkaar,

het waren al onze herinneringen

en ons hele leven op een hoop,

maar toch leek het te weinig.

De muzieknoten dreven voorbij

in de diepte van je ogen,

maar de muziek was stil

en bereikte alles behalve

mijn (slapend) hart. Deed

je wel je best om mij

vast te houden of was

ikzelf degene die mijn lichaam

vastklampte omdat ik zo

bang was om mezelf te verliezen

(te laat – ik was te laat, want

ik had alles al verloren).

Snel sprokkelde jij onze

glimlachen, tranen, liefdes

en herinneringen die nog gemaakt

moesten worden

bij elkaar. Zonder na te denken

begonnen we aan die wereldreis

waar we het altijd over hadden – maar,

eigenlijk was alles wat ik met

jou deed zonder na te denken.

Dat is ook juist het gedeelte

waar ik mezelf

                  v e r l o o r .

(please, return me to the address on the envelope)

flat line

… maar wat als ooit al mijn dromen op zijn?

 

(beep. beep. beep. beep.)

III.   Is onze toekomst zo ver weg als jij zegt?

                         (Ik wil het vastklampen… want ik ben
                          te eenzaam om alleen te zijn).

 

 

(Ik schreef een gedicht, en verwijderde het weer – behalve dit: nummer drie. Het was bijna perfect voor mezelf en ik kon het niet over mijn hart krijgen om het weg te doen en –

kunnen wij de toekomst misschien delen, meneer? Je zit toch al te zeer in mijn heden verweven).

Vandaag verloor ik mijn hart toen ik mijn kluisje dichtmaakte.

(Waarom alweer aan jou?)